Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to smile on one

  • 1 rideo

    rīdĕo, si, sum, 2 ( dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Bœot. kriddemen for krizein gelan, orig. form krid j emen].
    I.
    Neutr., to laugh (cf. cachinnor).
    A.
    In gen.:

    numquam ullo die risi adaeque Neque hoc quod reliquom est plus risuram opinor,

    Plaut. Cas. 5, 1, 4:

    risi te hodie multum,

    id. Stich. 1, 3, 89:

    ridere convivae, cachinnare ipse Apronius,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    M. Crassum semel ait in vitā risisse Lucilius,

    id. Fin. 5, 30, 92:

    cum ridere voles,

    Hor. Ep. 1, 4, 16.—With si: ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat. Hor. C. 3, 29, 31; so id. Ep. 1, 1, 95 sq.; 1, 19, 43; id. A. P. 105: ridentem dicere verum Quid vetat, while laughing, i. e. in a laughing or jesting manner, id. S. 1, 1, 24; cf. Cic. Fam. 2, 4, 1.—With a homogeneous object: ridere gelôta sardanion, Cic. Fam. 7, 25, 1:

    tempus flendi et tempus ridendi,

    Vulg. Eccl. 3, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To laugh pleasantly, to smile; and ridere ad aliquem or alicui, to smile on one (so almost entirely poet.; syn. renideo): Juppiter hic risit tempestatesque serenae Riserunt omnes risu Jovis omnipotentis, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 445 sq. Vahl.); cf.:

    vultu Fortuna sereno,

    Ov. Tr. 1, 5, 27:

    ridere ad patrem,

    Cat. 61, 219.—
    b.
    Transf., of things, to laugh or smile, i. q. to look cheerful or pleasant:

    sedes quietae large diffuso lumine rident,

    Lucr. 3, 22:

    tempestas,

    id. 5, 1395:

    argentum et pulchra Sicyonia,

    id. 4, 1125:

    ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,

    Hor. C. 2, 6, 14:

    argento domus,

    id. ib. 4, 11, 6:

    florum coloribus almus ager,

    Ov. M. 15, 205:

    pavonum ridenti lepore,

    Lucr. 2, 502; cf.: colocasia mixta ridenti acantho, smiling, i. e. glad, Verg. E. 4, 20. — With dat.:

    tibi rident aequora ponti,

    smile upon thee, look brightly up to thee, Lucr. 1, 8; Cat. 64, 285. —
    * 2.
    To laugh in ridicule, to mock (cf. II. B. 2.):

    quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli,

    Hor. C. 4, 1, 18.—
    II.
    Act., to laugh at, laugh over any thing.
    A.
    In gen. (class.; cf. Brix ad Plaut. Men. 478):

    rideo hunc,

    Ter. Ad. 4, 2, 9; cf. id. Eun. 5, 6, 7:

    Acrisium (Juppiter et Venus),

    Hor. C. 3, 16, 7 et saep.:

    risi nivem atram,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 1:

    joca tua,

    id. Att. 14, 14, 1:

    haec ego non rideo, quamvis tu rideas,

    say in jest, id. Fam. 7, 11, 13:

    nemo illic vitia ridet,

    Tac. G. 19; cf.: perjuria amantum (Juppiter), Tib. 3, 6, 49; Ov. A. A. 1, 633;

    for which: perjuros amantes,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 47.— Poet., with obj.-clause:

    Amphitryoniaden perdere Sidonios umeris amictus,

    Stat. Th. 10, 648. — Pass.:

    haec enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, etc.,

    Cic. de Or. 2, 58, 236 sq.:

    tum enim non sal, sed natura ridetur,

    id. ib. 2. 69, 279;

    2, 70, 281: ridetur ab omni Conventu,

    Hor. S. 1, 7, 22:

    ridear,

    Ov. P. 4, 12, 16:

    neque acute tantum ac venuste, sed stulte, iracunde, timide dicta aut facta ridentur,

    Quint. 6, 3, 7:

    quae in mimis rideri solent,

    id. 6, 3, 29.—
    B.
    In partic.
    1.
    To smile upon one:

    quasi muti silent Neque me rident,

    Plaut. Capt. 3, 1, 21; cf.:

    cui non risere parentes,

    Verg. E. 4, 62.—
    2.
    To laugh at, ridicule a person or thing (milder than deridere, to deride):

    ridet nostram amentiam,

    Cic. Quint. 17, 55:

    O rem, quam homines soluti ridere non desinant,

    id. Dom. 39, 104:

    ut dederis nobis quemadmodum scripseris ad me, quem semper ridere possemus,

    id. Fam. 2, 9, 1; cf.:

    curre et quam primum haec risum veni,

    id. Cael. 8, 14, 4:

    versus Enni gravitate minores (with reprehendere),

    Hor. S. 1, 10, 54:

    risimus et merito nuper poëtam,

    Quint. 8, 3, 19:

    nostram diligentiam,

    id. 2, 11, 1:

    praesaga Verba senis (with spernere),

    Ov. M. 3, 514:

    lacrimas manus impia nostras,

    id. ib. 3, 657 al.— Pass.:

    Pyrrhi ridetur largitas a consule,

    Cic. Rep. 3, 28, 40:

    rideatur merito, qui, etc.,

    Quint. 11, 1, 44; cf. id. 9, 3, 101; Hor. Ep. 2, 2, 106; id. A. P. 356:

    rideri possit eo, quod, etc.,

    id. S. 1, 3, 30:

    peccet ad extremum ridendus,

    id. Ep. 1, 1, 9; cf. Quint. 4, 1, 62; Val. Max. 8, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > rideo

  • 2 miror

    mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).
    (α).
    With acc.:

    neglegentiam hominis,

    Cic. Att. 10, 5, 59:

    illud jam mirari desino, quod ante mirabar,

    id. de Or. 2, 14, 59:

    signa, tabulas pictas, vasa caelata,

    Sall. C. 11, 6:

    praemia,

    Verg. G. 3, 49:

    patrem,

    to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:

    alia digna miratu,

    of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:

    mirari se,

    to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—
    (β).
    With object-clause:

    si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—
    (γ).
    With quod:

    mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,

    Cic. Div. 2, 24, 51.—
    (δ).
    With si:

    idne tu miraris, si patrissat filius?

    Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:

    miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,

    Cic. Lael. 15, 54.—
    (ε).
    With rel.-clause:

    ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    ejus rei quae causa esset miratus,

    Caes. B. G. 1, 32:

    miror, quid ex Piraeo abierit,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    satis mirari non possum, unde, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 95:

    si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,

    id. Sest. 1.—
    (ζ).
    With de:

    de singulari impudentiā,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—
    (η).
    With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—
    (θ).
    Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:

    (te) justitiaene prius mirer belline laborum,

    Verg. A. 11, 126.—
    II.
    Trop.
    A.
    To have a regard for:

    familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,

    Cic. Off. 2, 8, 30.—
    B.
    Of inanim. subjects ( poet.):

    (arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,

    Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):

    in mirandam altitudinem depressum,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    mirandum in modum,

    in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:

    cliens,

    Juv. 10, 161:

    fides,

    Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > miror

  • 3 adnuo

    an-nŭo (better adn-), ŭi (ūvi, Enn. ap. Prisc. p. 882 P.), ūtum, 3, v. n. [-nuo, whence nutum; Gr. neuô; cf. abnuo], to nod to, to nod.
    I.
    In gen.:

    ne illa ulli homini nutet, nictet, adnuat,

    Plaut. As. 4, 1, 39:

    adnuerunt sociis,

    Vulg. Luc. 5, 7:

    simul ac adnuisset,

    at the first nod, Cic. Quint. 5:

    adnuentibus ac vocantibus suis evadit,

    Liv. 1, 12:

    adnuit, et totum nutu tremefecit Olympum,

    Verg. A. 9, 106; to ask by a wink or nod (opp. renuo), Tac. A. 15, 58.—
    II.
    Esp.
    A.
    To give assent or approval by nodding, to nod assent to, to approve, favor, allow, grant. promise to do (constr. with dat. of person, or with acc. of thing and dat. of person; opp. abnuo, to dissent, refuse):

    daturine estis an non? adnuunt,

    Plaut. Truc. prol. 4: adnuo Terram intuens modeste, * Ter. Eun. 3, 5, 32:

    id quoque toto capite adnuit,

    Cic. de Or. 2, 70, 285; id. Phil. 13, 3:

    non adversata petenti Adnuit,

    Verg. A. 4, 128:

    audacibus adnue coeptis,

    be favorable to, smile on our undertakings, id. G. 1, 40; id. A. 9, 625; Plin. Ep. 1, 22 fin.:

    amicitiis adnuere,

    Vulg. 2 Macc. 14, 20:

    Adnuit precibus Lysiae,

    ib. ib. 11, 15:

    Omnia omnibus adnuit,

    Cat. 61, 159.—With acc. of thing:

    quod cum rex adnuisset,

    Vulg. 2 Macc. 4, 10.—With acc. and inf.: adnuvit sese mecum decernere ferro, Enn. ap. Prisc. p. 882 P.:

    ego autem venturum adnuo,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 9; Liv. 28, 17; Verg. A. 11, 20.—
    B.
    Adnuere alicui aliquid; poet., to promise or grant something to one:

    caeli quibus adnuis arcem,

    Verg. A. 1, 250:

    sin nostrum adnuerit nobis Victoria Martem,

    shall grant us a successful engagement, id. ib. 12, 187:

    ni divūm pater adnuisset rebus Aeneae potiore ductos alite muros,

    Hor. C. 4, 6, 22: adnuite nutum numenque vestrum invictum Campanis, give your assent, etc., Liv. 7, 30.—
    C. (α).
    By a nod:

    quos iste adnuerat,

    Cic. Verr. 2, 1, 61.—
    (β).
    By a wink:

    quae adnuit oculo,

    Vulg. Prov. 10, 10; so absol.:

    adnuunt oculis,

    they make signs with their eyes, ib. Psa. 34, 19; ib. Prov. 6, 13; ib. Eccli. 27, 25.—
    (γ).
    By the hand:

    adnuens eis manu, ut tacerent,

    Vulg. Act. 12, 17:

    adnuit manu ad plebem,

    ib. ib. 21, 40. —Hence, in gen., to indicate, declare:

    falsa adnuere,

    Tac. A. 14, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > adnuo

  • 4 adrideo

    ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.
    I.
    Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
    (α).
    Absol.:

    si non arriderent, dentis ut restringerent,

    Plaut. Capt. 3, 1, 26:

    oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,

    id. Truc. 2, 1, 14:

    cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60:

    Hic cum adrisisset ipse Crassus,

    id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:

    Cum risi, arrides,

    Ov. M. 3, 459:

    Cum adrisissent, discessimus,

    Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—
    (β).
    With dat.:

    Tum mi aedes quoque arridebant,

    Plaut. As. 1, 3, 55:

    si dentibus adrident,

    Hor. A. P. 101:

    nulli laedere os, arridere omnibus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:

    vix notis familiariter arridere,

    Liv. 41, 20.—
    (γ).
    With acc.:

    video quid adriseris,

    Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—
    (δ).
    Pass.:

    si adriderentur, esset id ipsum Atticorum,

    Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur). —
    II.
    Trop.
    A.
    Subject., to be favorable, kindly disposed to one:

    cum tempestas adridet,

    Lucr. 2, 32:

    et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,

    Petr. 133, 3, 12.—
    B.
    Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:

    inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,

    Cic. Att. 13, 21:

    quibus haec adridere velim,

    Hor. S. 1, 10, 89.

    Lewis & Short latin dictionary > adrideo

  • 5 annuo

    an-nŭo (better adn-), ŭi (ūvi, Enn. ap. Prisc. p. 882 P.), ūtum, 3, v. n. [-nuo, whence nutum; Gr. neuô; cf. abnuo], to nod to, to nod.
    I.
    In gen.:

    ne illa ulli homini nutet, nictet, adnuat,

    Plaut. As. 4, 1, 39:

    adnuerunt sociis,

    Vulg. Luc. 5, 7:

    simul ac adnuisset,

    at the first nod, Cic. Quint. 5:

    adnuentibus ac vocantibus suis evadit,

    Liv. 1, 12:

    adnuit, et totum nutu tremefecit Olympum,

    Verg. A. 9, 106; to ask by a wink or nod (opp. renuo), Tac. A. 15, 58.—
    II.
    Esp.
    A.
    To give assent or approval by nodding, to nod assent to, to approve, favor, allow, grant. promise to do (constr. with dat. of person, or with acc. of thing and dat. of person; opp. abnuo, to dissent, refuse):

    daturine estis an non? adnuunt,

    Plaut. Truc. prol. 4: adnuo Terram intuens modeste, * Ter. Eun. 3, 5, 32:

    id quoque toto capite adnuit,

    Cic. de Or. 2, 70, 285; id. Phil. 13, 3:

    non adversata petenti Adnuit,

    Verg. A. 4, 128:

    audacibus adnue coeptis,

    be favorable to, smile on our undertakings, id. G. 1, 40; id. A. 9, 625; Plin. Ep. 1, 22 fin.:

    amicitiis adnuere,

    Vulg. 2 Macc. 14, 20:

    Adnuit precibus Lysiae,

    ib. ib. 11, 15:

    Omnia omnibus adnuit,

    Cat. 61, 159.—With acc. of thing:

    quod cum rex adnuisset,

    Vulg. 2 Macc. 4, 10.—With acc. and inf.: adnuvit sese mecum decernere ferro, Enn. ap. Prisc. p. 882 P.:

    ego autem venturum adnuo,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 9; Liv. 28, 17; Verg. A. 11, 20.—
    B.
    Adnuere alicui aliquid; poet., to promise or grant something to one:

    caeli quibus adnuis arcem,

    Verg. A. 1, 250:

    sin nostrum adnuerit nobis Victoria Martem,

    shall grant us a successful engagement, id. ib. 12, 187:

    ni divūm pater adnuisset rebus Aeneae potiore ductos alite muros,

    Hor. C. 4, 6, 22: adnuite nutum numenque vestrum invictum Campanis, give your assent, etc., Liv. 7, 30.—
    C. (α).
    By a nod:

    quos iste adnuerat,

    Cic. Verr. 2, 1, 61.—
    (β).
    By a wink:

    quae adnuit oculo,

    Vulg. Prov. 10, 10; so absol.:

    adnuunt oculis,

    they make signs with their eyes, ib. Psa. 34, 19; ib. Prov. 6, 13; ib. Eccli. 27, 25.—
    (γ).
    By the hand:

    adnuens eis manu, ut tacerent,

    Vulg. Act. 12, 17:

    adnuit manu ad plebem,

    ib. ib. 21, 40. —Hence, in gen., to indicate, declare:

    falsa adnuere,

    Tac. A. 14, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > annuo

  • 6 arrideo

    ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.
    I.
    Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
    (α).
    Absol.:

    si non arriderent, dentis ut restringerent,

    Plaut. Capt. 3, 1, 26:

    oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,

    id. Truc. 2, 1, 14:

    cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60:

    Hic cum adrisisset ipse Crassus,

    id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:

    Cum risi, arrides,

    Ov. M. 3, 459:

    Cum adrisissent, discessimus,

    Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—
    (β).
    With dat.:

    Tum mi aedes quoque arridebant,

    Plaut. As. 1, 3, 55:

    si dentibus adrident,

    Hor. A. P. 101:

    nulli laedere os, arridere omnibus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:

    vix notis familiariter arridere,

    Liv. 41, 20.—
    (γ).
    With acc.:

    video quid adriseris,

    Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—
    (δ).
    Pass.:

    si adriderentur, esset id ipsum Atticorum,

    Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur). —
    II.
    Trop.
    A.
    Subject., to be favorable, kindly disposed to one:

    cum tempestas adridet,

    Lucr. 2, 32:

    et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,

    Petr. 133, 3, 12.—
    B.
    Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:

    inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,

    Cic. Att. 13, 21:

    quibus haec adridere velim,

    Hor. S. 1, 10, 89.

    Lewis & Short latin dictionary > arrideo

См. также в других словарях:

  • Smile (The Beach Boys album) — Smile Planned LP cover, with Frank Holmes artwork and Duophonic stereo banner on top Studio album by The Beach Boys …   Wikipedia

  • SMILE (magazine) — SMILE is an international magazine of multiple origins. Since 1984, an estimated 100 different issues of SMILE have been published by different people in different countries of the world.HistorySMILE was launched in February 1984 in London by… …   Wikipedia

  • Smile — (sm[imac]l), v. i. [imp. & p. p. {Smiled} (sm[imac]ld); p. pr. & vb. n. {Smiling}.] [OE. smilen; akin to Dan. smile, Sw. smila, MHG. smielen, smieren, L. mirari to wonder at, Skr. smi to smile; and probably to E. smicker. [root]173. Cf. {Admire} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • One of These Days (Marcus Hummon song) — One of These Days Single by Tim McGraw from the album Everywhere Released …   Wikipedia

  • smile — 1. verb he smiled at her Syn: beam, grin (from ear to ear), dimple, twinkle; smirk, simper; leer Ant: frown 2. noun the smile on Sara s face Syn: beam, grin, twinkle; smirk …   Thesaurus of popular words

  • Smile (chanson) — Smile Chanson par Charlie Chaplin Parolier John Turner Geoffrey Parsons Compositeur Charlie Chaplin Smile est une chanson à partir d une musique de Charlie Chaplin, qui est le thème du film Les Temps modernes, sorti au cinéma …   Wikipédia en Français

  • Smile (альбом) — Smile Студийный альбом The Beach Boy …   Википедия

  • Smile Empty Soul — Background information Also known as Hecklers Veto Origin Santa Clarita …   Wikipedia

  • Smile.dk — (pronounced Smile D K ) is a Swedish Bubblegum Dance group with Veronica Larsson and Hanna Stockzell as the current members. The band is well known around the world partly due to their many songs in Dance Dance Revolution , including Butterfly ,… …   Wikipedia

  • Smile FM — Slogan Michigan s Positive Hits Format Religious; Contemporary Christian Owner Superior Communications Webcast …   Wikipedia

  • Smile (Lily-Allen-Lied) — Smile Lily Allen Veröffentlichung 3. Juli 2006 Länge 3:16 Genre(s) Pop Autor(en) Lily Allen, Darren Lewis, Iyiola Babalola …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»